Kurt Heylen (B, 1973) werkt al meer dan twintig jaar als fotograaf. Naast zijn commerciële werk stort hij zich af en toe op eigen projecten.

Voor zijn meest recente reeks volgt Kurt een unieke identieke tweeling.
“In 2018 maakte ik foto’s voor iemand die zelfportretten wilde schilderen. Omdat ze zelf te weinig ruimte had in haar woning, stelde ze voor de foto’s te maken bij haar buren. Het werd mijn eerste ontmoeting met ‘de tweeling’.”

“Vanaf de eerste minuut was ik gefascineerd door deze bijzondere mensen. Toen ik de foto’s voor de buurvrouw maakte, vroeg ik ook de tweeling voor de lens. Totaal onvoorbereid waren ze verrassend enthousiast, wat ik niet had verwacht van mensen die zich liever afschermen van de buitenwereld. Tenslotte was ik een buitenstaander in hun opmerkelijke huis.”

“Al snel volgde een nieuwe afspraak. Intussen zijn we enkele jaren verder en is er een boeiende reeks foto’s klaar. Dat de tweeling uniek is, blijkt na elke fotosessie. De tijd is blijven stilstaan op het moment dat beide ouders overleden zijn, en ze alleen overbleven. Ze zijn heel sterk gehecht aan het verleden en dat voel je in de foto’s. Hetzelfde geldt voor hun verbondenheid. Het is echt 1+1=1.”

De tweeling heeft smetvrees, dat is duidelijk. Ze leven al heel hun leven zoals wij ons zijn gaan gedragen sinds de komst van COVID-19.
Een nieuwe fotoshoot plannen zit er voorlopig niet in. Ze laten niemand binnen uit angst het virus in huis te brengen. “Regelmatig heb ik telefonisch contact met hen, om even bij te praten en te checken of ze
oke zijn.”

Kurt Heylen